Çocuklarda tırnak yeme problemi birçok nedene bağlı olarak 3-4 yaşlarından itibaren görülür. Genetik geçişli olabilir ve ailede bu problemi olan başka bir birey varsa model alınarak da öğrenilmiş bir davranış olarak tanımlanabilir. Yetişkinlerde ve çocuklarda tırnak yeme problemi içsel bir kaygıyı, sıkıntıyı veya stresi dışa vurma durumudur. Bu nedenle tırnak yeme eylemi gerçekleştiği an çocuğun içinde bulunduğu durumu, ortamı ve yaşanan olayı göz önünde bulundurularak farkındalık kazanmak gereklidir. Çünkü içsel sıkıntı, gerginlik çözülmediği sürece fiziksel davranışları değiştirmek mümkün değildir.
Tırnak Yeme Nedenleri:
- Genetik geçiş
- Öğrenilmiş davranış
- İçsel gerginlik, huzursuzluk, stres
- Kardeş kıskançlığı
- Kendini ifade edememe
- Fiziksel bir hastalık veya sıkıntı
- Yeme problemi
- Anne ile kurulan güvensiz bağ
- Güvensizlik duygusu
- Değersizlik hissi
- Saldırganlık dürtüsü
- Ailede sevilen birinin kaybı
- Yetersiz sevgi
- İlgi çekmek
- Aile içi problemler
- Ailenin otoriter tutumu
Öneriler:
Tırnak yeme alışkanlığının bırakılması, kişiye bağlı olarak kısa veya uzun süren çabalar sonucu sağlanabilir. Özellikle okul öncesi ortaya çıkan ve bırakılamadığı takdirde ergenlik döneminde hat safhaya ulaşan bu davranış biçimi, kişinin bu davranışın olumsuz bir davranış olduğu idrak ettiği dönemde kendi isteğiyle bırakması çok daha olumlu sonuçlar vermektedir. Çocuğun kendini çok iyi ifade edemediği, sıkıntılarını ailesiyle paylaşamadığı veya sıkıntısının nedenlerini, kaynağını idrak edemediği okul öncesi dönemde ebeveynlere çocuğun duygularını ifade etme konusunda yardımcı olmak için büyük görev düşmektedir.
Öncelikle sıkı bir gözlem gerekmektedir. Çocuğun tırnak yeme dürtüsü ortaya çıktığı an hangi ortamda, nasıl bir olayın içinde, kimlerle beraber gibi gözlemler, çocuğun duygularını ve düşüncelerini anlamak için ilk adım olabilir. Çocuğun içsel durumunu anladıktan sonra eğer ortada stres oluşturacak bir durum (çocuk için stres oluşturan bir çizgi film, aile içinde yüksek sesle konuşma, zorla yedirilmek istenen yemek, heyecan-telaş, vs.) varsa bu ortamdan sakince uzaklaştırmak, onunla duygularını ifade edebileceği; resim çizme, oyun oynama, konuşma, birlikte yemek yapma veya kendi üretebileceği bir çalışma yapma gibi faaliyetler içine girme onun dünyasında zaman geçirme fırsatı oluşturacaktır. Fakat tırnak yeme anında stres oluşturacak herhangi bir olay veya duygu tespit edilemediyse bu durum gözlemle edinilmiş bir davranış olarak yorumlanabilir. Ailede tırnak yeme alışkanlığı olan bir birey varsa bu durumun nedenleri araştırılıp bir çözüm yolu bulunması halinde çocuktaki bu gözlemle edinilmiş davranış da giderek azalacaktır. Çünkü unutulmaması gereken en önemli konu bir sorunun kökeni bulunduktan sonra davranış eğer doğuştan gelmiyorsa çözülemeyecek hiçbir problem yoktur.
Ebeveyn olarak üstlenilmesi gereken bir diğer sorumluluk ise tırnak yeme probleminin nedenleri saptandıktan sonra not almaktır. Çünkü her bir sorun o anki duruma ve duygulara göre değişiklik gösterebilir. Sorun listesi adı altında sıralanabilecek problemler saptanır ve bir ilerleme kaydedip edilmediği bu listeden kontrol edilebilir.
Sorun listesinden sonra atılacak bir diğer adım tırnak yeme dürtüsünü önlemek için çocuğu sürekli yararlı faaliyetlerle meşgul etmektir. Bunlar; resim yapma, oyun hamuru ile oynama, zihin geliştirici oyunlar oynama, masal kitabından size bir şeyler anlatmasına fırsat tanıma, eline verilen çubuklarla ritim tutmasına izin verme veya müzik aleti ile ritim tutma gibi faaliyetler olabilir. Eli ve ağzı meşgul edecek sakız, çerez gibi atıştırmalıklar çocuğa tırnak yemeyi unutturacaktır.
Bir diğer adım gevşeme ve rahatlama egzersizleri yaptırmaktır. Bundan farklı olarak yoga, meditasyon gibi yormayıcı egzersizler çocuğun rahatlaması için bir diğer seçenek olabilir.
Son adım olarak ebeveyn çocuğun tırnak yeme alışkanlığını azaltıp azaltmadığı saptayabilsin diye tüm bu gözlem, sorun listesi ve davranış değiştirmeye yönelik adımlar kayıt altına almalıdır.