Anı düşünmeyi bilmiyoruz tıpkı yaşamayı bilmediğimiz gibi. Ya düne takılıp kalıyoruz ya da yarını yaşamayı düşünmekten bugünü unutuyoruz…

Karamsarlığa kapılmak için binlerce nedenimiz olabilir. O gün bir yakınımızı kaybetmiş olabiliriz, başımıza kötü bir olay gelmiş veya işler yolunda gitmemiş olabilir. Velhasıl yaşıyoruz ve hayat engellerle dolu görünebilir. Ama vaziyetler bizi yıldırsa da, “neden hep benim başıma geliyor?” cümlesini sık sık kullansak da, zamanın aktığı dünyada yaşıyoruz ve dünya dönmeye devam ettikçe kayıplarımız, yaslarımız, üzüntülerimiz, acılarımız bizimle beraber gelecektir, ta ki biz kaybolana dek. Bu durumu kabullenip baş etme yöntemlerini hayatımızın bir parçası haline getirmeliyiz ve biz kaybolana dek hayatı “yaşamalıyız”.
Can Yücel’in dediği gibi;
Ömür dediğin üç gündür,
Dün geldi geçti yarın meçhuldür,
O halde ömür dediğin bir gündür, o da bugündür.