Çocuk kitabı gibi gözüken ama aslında biz büyüklere ithafen yazılmış kitaplar vardır, Şeker Portakalı da büyürken acıyı öğrenen 5 yaşındaki bir çocuğun hikayesini anlatıyor. Bütün çocuklar gibi iyilikle doğmuş, umutları olan, hayal kuran, sorgulayan ve öğrenen bir çocuk Zeze. Can acıtan ise bütün hayallerini şeker portakalı fidanında beslemekten başka bir şey umut etmeyen Zeze’nin hayallerini öldürenlerin yetişkinler ve en yakınlarının olmasıydı. Şiddetin doğurduğu acının ruhuna yansımasını kendi değimiyle şöyle tanımlıyor Zeze: “Acı, ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi, acı insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi.“

Anne – Baba ilişkilerimizin hayatımıza yön verdiği 0-6 yaş döneminde bir çocuğun beklide size göre doğru fakat aslında onu olumsuz etkilediği söz, davranış veya duygularınızın çocukta bıraktığı izleri alenen anlatan Zeze bir kitap karakteri değil sadece, ruhlarımızın değerli ve cam parçası gibi kırılgan olduğunu gösteren yüreği güzel bir insan.

Ruhunuza ve sevdiklerinize iyi bakın, sevgiler